sen benim karanfilimsin....

sen benim karanfilimsin....
hayat seninle guzel...

Lilypie Third Birthday tickers

Daisypath - Personal pictureDaisypath Happy Birthday tickers

Sayfalar

11 Aralık 2011 Pazar

huzun zaman zaman deli dalgalarla gelir....

iceride canparem odasinda uyuyor
yaninindaki odada esim.
bense kucaklayip gecenin sessizligini,
uykuya direniyorum...
karanlik tum kasveti ile yanimda yanibasimda....
huzun geliyor sonra
ardindan bir de
efkar,
cumbur cemaat olduk mu gecenin yalazinda...

eskinden cok eskiden,
taa gencligin ilk basamaklarindayken dinledigim bir ezgiyi actim,
pir pir yanan ates bocekleri gibi
derin dusuncelere daldirdi beni...
ruhumu gecmise,
uzakta kalan gunlere goturdu..
o yillar canlandi gozumde,
basi bos,
kedersiz,
deli dolu,
huzunlu,
keyifli
oylesine..
bazen zor,
bazen ofke dolu,
ama hep umitli
hep cosku dolu olan
gunler geldi...
nasil akip gittigi anlamadigim yillar
ne cok hayal biriktirip
ne cok uzak dustugumu simdi anladigim yillar...
derin sular gibi akacaktim
deryalara karisacaktim ya hani...
olmadi,
gitmis guzelim yillar devrile devrile de
ben durgun goller gibi kalakalmisim...


bazen huzun basiyor boyle,kiziyorum yapamadiklarima...
sonra ufacik sesi gelince kizimin
bosveriyorum herseyi...
hadi unut hayallleri
sokul kizinin yanina diyorum...
kokusunu cek doya doya icine...
ben bir anneyim!!
simdi onun gelecegini dusunmekten baska var mi guzel hayal..


bosuna akiyorsun gozyaslarim.
giden gelmez...gelmesinde..
simdi o gunlerden daha mutluyum
fakat hasret bitmez iste..
mutlaka ama mutlaka ozlem duyulur o yillara..
an gelecek bu yillara yanacagim...
hadi degmesin gozyasin minik yavrunun yanaklarina..
sustur icini,
geceye kapatip gozlerini,
karanlikta birak herseyi bir anda...
dal uykuya,
bosver hayat boyle bir sey iste....

2 Aralık 2011 Cuma

neden bu korkular....?

ne cok korkulari var minik kuzumun...
hayli uzuluyorum...
herhangi bir sey ile korkutmamak icin azami dikkat etmeme ragmen,
bi yigin korkusu var canparemin..
banyo yapmaktan korkuyor,
delicesine agliyor,
ic parcalarcasina,
neredeyse bitlenmesine yakin yikiyorum artik ...:(
ilac icmekten korkuyor,
bir yudum bile ilac icirirken kiyametler kopuyor....
yara merhemi,pisik kremi surulmesinden korkuyor,
bir yeri acisa 'anne trem sume,lutfen trem sume'(krem surme) diyor:(
doktor fobisi had safada,
korkumdan doktora goturemiyorum,oyle ki 2 yas asisini bile daha yaptirmadik..
yavrum kriz geciricesine agliyor,
onu oyle gormeye dayanamiyorum...

masalllarimda,sohbetlerimizde,hikayeciklerle,oyunlarla farkettirmeden bu korkularinin uzerine gitmeye calisiyorum,bazilarinda hafif yumusamalar oldu ama yeterli duzeyde degil tabi...
uzgunum,
dusunceliyim...
neden kaynaklandi acaba,
bilmeden yaptigim hata\lar nedir...

oysa minik yavrum ben seni korkularla degil,sevdalarla buyutmek istiyorum...
isterim ki hayat kocaman bir korku dagi degil,
umut dallari gibi olsun onunde...
hep neşvü neva olan
hep meyveye duran....