kar beyaz....

kar yagdi..
istanbul az da olsa beyaza boyandi,
soguk sevimli hale geldi..
pamuk gibi karlarla beraber
yumusadi kalpler belki de..
cocukluk yillarimi da getirdi karlar beraberinde...
okul yillarini,
15 tatil ve kar vazgecilmez ikiliydi biz dogu sehirlerinin cocuklari icin..
daim kapida bizi bekleyen kar tanelerine hep sevda duyduk.
askla heycanla oynardik.
ellerimiz usumezdi
ayaklarimiz donmazdi
annnelerimiz o kadar da cok tedirgin olmazdi hasta olacagiz diye.
mevsim kismis
kar yagmis
aman usutmesin
hasta olmasin telasi yoktu evlerde.
keyifle
cocukluk coskusun
en dorugu ile
oynardik..
sonra sicacik corbalar ile unuturduk tum yorgunlugu,sogugu
...
kar geldi
kizim da costu.
pencerenden gorunce daha 'annnne kay gelmis' dedi
erkenden kartopu oynadi.
onun da anilarinda

 kar hep keyif,

'kaytopu','kaydan adam' olmaliydi..

haberlerde habire anlatilan,vurgulanan felaketlerle

kar kabus degil,

beyaz bir oyuncak olarak hep kalmaliydi...